สัมผัสนอก

น. สัมผัสนอกวรรคหรือระหว่างวรรคตามข้อบังคับแห่งฉันทลักษณ์ซึ่งเป็นสัมผัสสระและไม่ซ้ำเป็นคำเดียวกัน เช่น

(แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน. (อภัย), อ้าศรีเสาวภาคย์เพี้ยง เพ็ญแข เรียมแต่ร้างรสแห ห่างเคล้า ฤๅลืมสมรแล อื่นชื่น ไปเลย ถวิลทุกข์ยามเย็นเช้า ชอกช้ำก่ำทรวง. (ตะเลงพ่าย).)